Άνοιξη χωρίς τον αγαπημένο πίνακα του
Ο Giuseppe Arcimboldo ήταν ένας Ιταλός ζωγράφος
της αναγέννησης γνωστός για τη δημιουργία
φανταστικών
πορτραίτων
φτιαγμένων εξ ολοκλήρου από αντικείμενα όπως
φρούτα, λαχανικά, λουλούδια, ψάρια και βιβλία - Τα
έργα του
βρίσκονται στο Μουσείο
Kunsthistorisches της Βιέννης και στο Habsburg
Schloss
Ambras στο Ίνσμπρουκ, το Λούβρο στο Παρίσι,
καθώς και
σε πολλά μουσεία στη Σουηδία. Στην Ιταλία, το έργο
του
είναι στην Κρεμόνα, στη Μπρέσια και στην
Πινακοθήκη
Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Το Wadsworth Atheneum
στο
Χάρτφορντ του Κονέκτικατ, το Μουσείο Τέχνης του
στο Ντένβερ του Κολοράντο, το Ίδρυμα Menil στο
Χιούστον
του Τέξας και το Μουσείο Candie στο Γκέρνσεϊ .
Τι όνομα θα δίνατε στον πίνακα ;
Ποια λουλούδια ξεχωρίζετε ;
Τα ρούχα από τι είναι φτιαγμένα ;
Θέλεις να δεις μερικά από τα έργα του
Arcimboldo σε βίντεο;
Από πού παίρνει έμπνευση; Πώς συνθέτει τις
ζωγραφιές του;
Στο παρακάτω βίντεο Θα δείτε τον
άνθρωπο βιβλίο, του Άρτσιμπόλντο να
παρουσιάζει τους πίνακες του στη Μάτι
και στον Ντάντα .
Τι λέτε, πάμε να ζωγραφίσουμε ή να κάνουμε
λουλουδένια πορτραίτα με κολλάζ;
Το παραμύθι της Άνοιξης
«Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε ένα κοριτσάκι με ένα γλυκό χαμόγελο και χίλιες φακιδούλες στο προσωπάκι της. Το έλεγαν Τζινέβρα κι έμενε σε ένα σπίτι στην εξοχή που την άνοιξη γέμιζε πουλιά, και λουλούδια όλων των χρωμάτων και μεγεθών. Το κοριτσάκι περνούσε πολλές ώρες παρατηρώντας τα μπουμπούκια να ανθίζουν.
Φέτος όμως, ενώ ο χειμώνας έδειχνε ότι τελείωσε, το κοριτσάκι δεν έβλεπε να αλλάζει τίποτα στη φύση. Ανήσυχη αποφάσισε, παίρνοντας μαζί και το μεγεθυντικό φακό της να ψάξει στοιχεία για τον ερχομό της Άνοιξης!
πιο μακριά φαινόταν ένα ρούχο λουλουδάτο, ή
μήπως ήταν ένας άνθρωπος; Η Τζινέβρα,
πλησιάζοντας περισσότερο, δεν περίμενε ποτέ ότι
θα
βρισκόταν
μπροστά σε μια ανθισμένη γυναίκα! Όλα, από το
πρόσωπο της ως και τα ρούχα της ήταν από
λουλούδια! Απίστευτο!
Το κοριτσάκι προσπάθησε να ξυπνήσει την παράξενη γυναίκα με κάθε τρόπο, πετώντας της νερό (καταφέρνοντας όμως να ανθίσουν μόνο δυο μαργαρίτες στην πλάτη της), φωνάζοντας μέσα στο αυτί της, κουνώντας την. Μόνο όταν άρχισε να μαδάει τα πέταλα από τα λουλούδια που είχε αντί για μάγουλα, αυτή ανασηκώθηκε, την κοίταξε στα μάτια και είπε:» Πω, πω τι κούραση! Γιατί με ξύπνησες; Ξεκουραζόμουν τόσο ωραία!» … …
«Συγγνώμη», είπε η Τζινέβρα, «πως σας λένε; Γιατί γίνατε έτσι;»
«Με λένε Φιορίντα, και ειλικρινά δεν ξέρω πως έγινα έτσι. Γεννήθηκα έτσι», είπε η γυναίκα.
Το κοριτσάκι την παρατήρησε ώρα πολλή και φώναξε :»Μα ναι! Σε ξέρω! Εσύ είσαι πίνακας ενός διάσημου ζωγράφου! Δε θυμάμαι το όνομά του! Τον έχω δει τον πίνακα στο μουσείο του Λούβρου!»
«Ο καλλιτέχνης που λες είναι φίλος μου και τον λένε Αρτσιμπόλντο. Μου έκανε το πορτρέτο γιατί είναι ο μόνος που γνωρίζει πως εγώ ξεκινώ την άνοιξη, την αγαπημένη του εποχή. Αλλά… φέτος νομίζω ότι δε θα τα καταφέρω να το κάνω….», εξήγησε η γυναίκα.
«Όχι; Γιατί; Η άνοιξη είναι και η δική μου αγαπημένη εποχή. Σε παρακαλώ …κάνε κάτι!» παρακάλεσε το κοριτσάκι.
«Δεν μπορώ! Έχω χάσει ένα λουλούδι…είμαι όπως ένα παζλ. Αν μου λείπει ένα κομμάτι αποδυναμώνομαι και δεν μπορώ να φέρω την άνοιξη» δήλωσε λυπημένη η Φιορίντα!
«Θα σε βοηθήσω εγώ» προσφέρθηκε η Τζινέβρα. «Κοίτα έχω μαζί μου το μεγεθυντικό φακό μου. Με αυτόν βρίσκω τα πάντα».
Έτσι η γυναίκα και το κοριτσάκι άρχισαν την εξερεύνηση. Έψαξαν κοντά στα κλαδιά των δέντρων, στις φωλιές των μυρμηγκιών, των σκίουρων και των πουλιών, στις όχθες του ποταμού, ανάμεσα σε πέτρες μεγάλες και μικρές, αλλά δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν κάτι. Είχαν αρχίσει να απελπίζονται, όταν είδαν έναν άντρα καθισμένο σε ένα καρεκλάκι.
«Κοίτα! Ζωγραφίζει ένα ηλιοτρόπιο! Μα πως τα καταφέρνει, αφού ακόμα δεν έχει φυτρώσει ούτε ένα!» είπε η μικρή!
«Ορίστε ποιος μου έκλεψε το λουλούδι μου», φώναξε θυμωμένη η ανθισμένη γυναίκα. » Έπρεπε να το είχα φανταστεί ότι ο Βαν Γκογκ θα ήταν ανακατεμένος!»
«Ε, εσύ! Δεν μπορούσες να περιμένεις να έρθει πρώτα η άνοιξη όπως κάθε χρόνο; Εσύ και η μανία σου με τα ηλιοτρόπια!» του είπε εκνευρισμένη.
Ο ζωγράφος, με κατσουφιασμένο πρόσωπο το’σκασε χωρίς να πει λέξη και η γλυκιά Φλιορίντα κατάφερε να πάρει πίσω το λουλούδι που της έλειπε! Για να ευχαριστήσει τη Τζινέβρα που τη βοήθησε, άρχισε να στρώνει χαλιά από τριαντάφυλλα, να της χαρίζει χαρταετούς από κρίνους και να τη ντύνει με μαργαρίτες. Άρχισε να απλώνει λιβάδια πράσινα, να γεμίζει τον ουρανό με πουλιά που κελαηδούσαν και φύσηξε παντού ένα γλυκό ανοιξιάτικο αεράκι.
Είχε πια ανακτήσει όλες της τις δυνάμεις κι επιπλέον, είχε κερδίσει μια φίλη έτοιμη να τη βοηθήσει χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα….»
«Συγγνώμη», είπε η Τζινέβρα, «πως σας λένε; Γιατί γίνατε έτσι;»
«Με λένε Φιορίντα, και ειλικρινά δεν ξέρω πως έγινα έτσι. Γεννήθηκα έτσι», είπε η γυναίκα.
Το κοριτσάκι την παρατήρησε ώρα πολλή και φώναξε :»Μα ναι! Σε ξέρω! Εσύ είσαι πίνακας ενός διάσημου ζωγράφου! Δε θυμάμαι το όνομά του! Τον έχω δει τον πίνακα στο μουσείο του Λούβρου!»
«Ο καλλιτέχνης που λες είναι φίλος μου και τον λένε Αρτσιμπόλντο. Μου έκανε το πορτρέτο γιατί είναι ο μόνος που γνωρίζει πως εγώ ξεκινώ την άνοιξη, την αγαπημένη του εποχή. Αλλά… φέτος νομίζω ότι δε θα τα καταφέρω να το κάνω….», εξήγησε η γυναίκα.
«Όχι; Γιατί; Η άνοιξη είναι και η δική μου αγαπημένη εποχή. Σε παρακαλώ …κάνε κάτι!» παρακάλεσε το κοριτσάκι.
«Δεν μπορώ! Έχω χάσει ένα λουλούδι…είμαι όπως ένα παζλ. Αν μου λείπει ένα κομμάτι αποδυναμώνομαι και δεν μπορώ να φέρω την άνοιξη» δήλωσε λυπημένη η Φιορίντα!
«Θα σε βοηθήσω εγώ» προσφέρθηκε η Τζινέβρα. «Κοίτα έχω μαζί μου το μεγεθυντικό φακό μου. Με αυτόν βρίσκω τα πάντα».
Έτσι η γυναίκα και το κοριτσάκι άρχισαν την εξερεύνηση. Έψαξαν κοντά στα κλαδιά των δέντρων, στις φωλιές των μυρμηγκιών, των σκίουρων και των πουλιών, στις όχθες του ποταμού, ανάμεσα σε πέτρες μεγάλες και μικρές, αλλά δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν κάτι. Είχαν αρχίσει να απελπίζονται, όταν είδαν έναν άντρα καθισμένο σε ένα καρεκλάκι.
«Κοίτα! Ζωγραφίζει ένα ηλιοτρόπιο! Μα πως τα καταφέρνει, αφού ακόμα δεν έχει φυτρώσει ούτε ένα!» είπε η μικρή!
«Ορίστε ποιος μου έκλεψε το λουλούδι μου», φώναξε θυμωμένη η ανθισμένη γυναίκα. » Έπρεπε να το είχα φανταστεί ότι ο Βαν Γκογκ θα ήταν ανακατεμένος!»
«Ε, εσύ! Δεν μπορούσες να περιμένεις να έρθει πρώτα η άνοιξη όπως κάθε χρόνο; Εσύ και η μανία σου με τα ηλιοτρόπια!» του είπε εκνευρισμένη.
Ο ζωγράφος, με κατσουφιασμένο πρόσωπο το’σκασε χωρίς να πει λέξη και η γλυκιά Φλιορίντα κατάφερε να πάρει πίσω το λουλούδι που της έλειπε! Για να ευχαριστήσει τη Τζινέβρα που τη βοήθησε, άρχισε να στρώνει χαλιά από τριαντάφυλλα, να της χαρίζει χαρταετούς από κρίνους και να τη ντύνει με μαργαρίτες. Άρχισε να απλώνει λιβάδια πράσινα, να γεμίζει τον ουρανό με πουλιά που κελαηδούσαν και φύσηξε παντού ένα γλυκό ανοιξιάτικο αεράκι.
Είχε πια ανακτήσει όλες της τις δυνάμεις κι επιπλέον, είχε κερδίσει μια φίλη έτοιμη να τη βοηθήσει χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα….»
Sarah Stanghetti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου